Vademecum cz.4 - choroby

CHOROBY pelargonii :
W naszych warunkach klimatycznych na pelargonie czyha wiele chorób,m.in

- szara pleśń Pojawia się podczas zbyt wysokiej wilgotności zarówno powietrza jak i podłoża w którym uprawiamy rośliny.
Objawia się brunatnieniem liści, wodnistymi plamami oraz mączystym szarym nalotem na brzegach liści Szybko się rozprzestrzenia,atakuje również pąki kwiatowe i same kwiaty.
Należy poprawić warunki uprawy roślin,chronić przed ulewami i w razie potrzeby stosować opryski fungicydami

- rdza pelargonii




Objawy to zmiany na liściach,
po obu ich stronach występują pojedyncze lub liczne,jasnozielone lub żółte,okrągłe plamki o średnicy kilku milimetrów.
W miarę rozwoju choroby plamy pokrywają rdzawymi naroślami,czyli skupiskami grzyba.
Grzyb zimuje na chorych roślinach matecznych.
Sadzonki pobrane z chorych roślin rozprzestrzeniają chorobę.
Choroba najczęściej występuje na różnych odmianach pelargonii rabatowej (Pelargonium zonale),
rzadziej u odmian pelargonii bluszczolistnej (Pelargonium peltatum)
a odmiany pelargonii wielkokwiatowej (Pelargonium domesticum) — wykazują całkowitą odporność na chorobę.
Zwalczanie:
2-3 krotny oprysk co 7-10 dni n/w środkami
Amistar 250 SC, Bayleton 5 WP, Biochikol 020 PC,
Biosept 33 SL,Discus 500 WG, Folicur BT 225 EC


zgnilizna korzeni,zgorzel zgnilakowa wywoływana przez grzyb zgnilak
Porażenie pelargonii przez grzyba objawia się jako zażółcenie lub zaczerwienienie dolnych liści.
Roślina nie rośnie a jej wygląd staje się karłowaty.
Korzenie stają się szare,a nawet czarne, zamiast zwykłego,zdrowego białego koloru.
W dalszej części porażenia korzenie gniją.
Czasem może również wystąpić mokra zgnilizna szyjki korzeniowej.
Gniciu korzeni może towarzyszyć nagłe więdnięcie liści.
Gdy porażenie jest silne rośliny zamierają.
Należy zastosować fungicyd np. Previcur Energy 840 SL.





- brunatna zgnilizna,bakteryjne więdnięcie
Objawia się więdnięciem liści pelargonii oraz powstawaniem wraz z upływem czasu pomarańczowo-brązowych przebarwień na liściach w kształcie V. Rozwijająca się dalej martwica obejmuje również pędy rośliny i krótce roślina zamiera.Korzenie w początkowej fazie nie wykazują zmian chorobowych co pozwala odróżnić zarazę bakteryjną od zgnilizny korzeni (opisanej wyżej).
Chorobę wywołuje bakteria Ralstonia solanacearum,bardzo niebezpieczna,łatwo się przenosi dlatego rośliny porażone nią winny być natychmiast niszczone. Nigdy nie wyrzucajmy ich na kompost,bakterie te mają zdolność przetrwania w glebie przez wiele lat.


- zaraza(zaraza bakteryjna)
Początkowe objawy porażenia bakteriami pojawiają się jako więdnięcia liści,które w upalne dni przyjmują parasolowatą formę.
Częstym objawem jest również plamistość liści. Na spodniej ich stronie pojawiają się ciemne,wodniste plamy,które przenikają na wierzch liści i wokół pojawia się żółta otoczka.
Korzenie początkowo mają normalny biały wygląd,ale z czasem porażenie przenosi się na pozostałe części rośliny i wkrótce ona zamiera

- wirus żółtej plamistości objawy choroby polegają,że
na liściach ukazują się małe żółte plamki, prowadzące do nekrozy. Liście strzępią się,kruszą i ten objaw mylony jest z atakiem szkodnika.Kwiaty pelargonii ulegają deformacji.
Zaatakowane rośliny należu usuwać wraz z podłożem



- choroby fizjologiczne - objawem jest zmiana zabarwienia liści - czerwienienie - całe również przyjmują kolor czerwony.
Przyczyny: za duża wilgotność względem niskich temperatur w nocy.
Skrajne temperatury czyli zbyt gorąco w dzień i bardzo zimno w nocy.
Z tych powodów (z zimna) korzenie nie pobierają składników odżywczych m.in.fosforu, stąd czerwony jesienny kolor.
Ratunkiem może być oprysk interwencyjny







- Korkowatość liści – Endema.
Objawem tej choroby są widoczne na spodzie liści,na ogonkach liściowych i pędach zmiany, w postaci drob­nych pęcherzyków, często nabiegłych wodą. Z czasem pęcherzyki powiększają się, brązowieją i korkowacieją. Liście żółkną i opadają. Rozwojowi cho­roby sprzyjają duża wilgotność gleby przy zbyt niskiej temperaturze powietrza. Zapobiegać jej można przez ograniczenie podlewania, zabezpieczenie roślin przed deszczami. Chore rośliny stosunkowo szybko reagują na poprawę warunków,niemniej tracą sporo liści.






- Niedożywienie, brak mikroelementów Pojawia się u pelargonii szczególnie wymagających dobrego odżywiania.
Nie ma znaczenia jakość ziemi w jakiej po zakupie sadzimy sadzonkę.
Ziemia ta musi być wzbogacona przez nas o makro i mikroelementy już na starcie.
W sezonie należy dostarczać im często bogatego nawozu.

©Pelargonium vademecum (1)

W większości gatunków i odmian pelargonie rosną w różnych częściach i siedliskach RPA, a ich uprawa należy do najłatwiejszych.Często błędnie nazywane bywają geranium - te z kolei są jak dotąd traktowane w świecie jako chwasty i takimi pozostają choć wyselekcjonowano już kilka odmian jako rośliny użyteczne i ozdobne.
Amatorowi trudno stosować szczegółową i poprawną klasyfikację pojawiających się w sprzedaży roślin.
By nie zagubić się w gąszczu grup oparłam się więc na światowych publikacjach przyjmując za podstawowe n/w grupy:

- Angels (anielskie)
-
- Fancy Leaved/ Bontblading(o kolorowych liściach)
- Geranium,P. graveolens(pelargonia pachnąca)
- Ivy leaved(bluszczolistne)
- Regal(angielskie)
- Scented Leaf(o pachnących liściach)
- Stellar(gwiezdne)
- Zonal (rabatowe,strefowe)
- NN

Grupę Zonal (rabatowe,strefowe) rozbudowałam w ślad za informacjami otrzymywanymi wraz z poszerzeniem zasobu o nowe odmiany.
Będę więc prezentowała na stronach bloga oddzielnie odmiany w miarę ich zdobywania.



Można je rozmnażać zarówno z nasion i sadzonek.

Pelargonie wyhodowane z nasion:
Nasiona pelargonii można wysiewać od końca lata do wczesnej jesieni.
Wysiewa się je do ziemi dobrze przepuszczalnej,lekkiej,oczywiście najlepiej jest użyć gotowego podłoża do wysiewów.
Nasiona należy rozsypać równomiernie i pokryć je piaskiem lub drobno zmieloną korą sosnową.
Zwilżyć powierzchnię delikatnie rozpylaczem i umieścić pojemnik w lekkim cieniu.
Pojemnik nie może być wystawiony na bezpośrednie działanie słońca.
Nasiona kiełkują w czasie 2-3 tygodni.
Rośliny wyhodowane z nasion zakwitną w ciągu 12 - 18 tygodni.



Pelargonie uzyskane z sadzonek pędowych:
Pobranie sadzonek ze zdrowych egzemplarzy roślin macierzystych może mieć miejsce w dowolnym momencie roku.
Można pobrać sadzonki zarówno z pędów zdrewniałych jak i zielnych.

Użycie ukorzeniacza przyśpieszy proces ukorzenienia,zwłaszcza sadzonek zielnych.
Ucięte pędy należy wypłukać pod bieżącą Wodą w celu usunięcia wydzielającego się soku,który zasychając czopuje drogi transportowe w łodydze i tym samym uniemożliwia pobieranie wody uciętemu pędowi.
Pęd - mimo,że ma dostateczną ilość wilgoci w podłożu - zasycha.
Popełniamy czasem błąd dostarczając sadzonce kolejne porcje wody,co nieuchronnie prowadzi do zgnilizny sadzonki.
Sadzonka zostaje porażona przez zgorzel zgnilakową czyli w miejscu jej styku z podłożem pojawiają się brązowe,szybko powiększające się plamy,potem błyskawicznie następuje czernienie pędu.
Należy umieść sadzonki w podłożu,ustawić je w pomieszczeniach chłodnych,ale dobrze oświetlonych i podłoże utrzymywać wilgotne.
Sadzonki powinny zakorzenić w 3 tygodnie.
Latem proces ten następuje dużo szybciej i pozwala na uzyskanie dodatkowych egzemplarzy roślin.

Po upływie kolejnych 3 tygodni sadzonki można przenieść do pojemników docelowych używając mieszanki dobrze przepuszczającej wodę i umieścić je w słonecznym miejscu wystawy.
To jest metoda typowej uprawy pelargonii wg reguł stosowanych i sprawdzających się w naszym kraju.
Jednak bywa stosowana również taka,że dobrze ukorzenione sadzonki mogą być posadzone bezpośrednio w gruncie (w ogrodzie).
Można również posadzić je w ogrodzie razem z doniczką w której były uprzednio ukorzeniane.
Ja jestem zwolenniczką tej metody uprawy pelargonii a także innych roślin tarasowych,wówczas przeniesienie roślin po zakończeniu sezonu na zimowisko,nie sprawia żadnego kłopotu.Wystarczy wykopać donice,umyć i przenieść na docelowe miejsce zimowania.



Rosną doskonale i nie nie są atakowane przez choroby,jeśli są uprawiane na zewnątrz.
Uprawiane w pomieszczeniach, z uwagi na brak cyrkulacji powietrza oraz cieplejsze warunki uprawy,zwykle bywają atakowane przez szkodniki jak mszyce, mączlik oraz choroby np.rdza i mączniak.
Wówczas należy skorzystać z dostępnych w danym okresie w handlu pestycydów i fungicydów.
Do chorób dotykających pelargonie zaliczamy:
- szarą pleśń
- rdzę pelargonii
- fytoftorozę
- zgorzelę zgnilakową
- wirus żółtej plamistości pelargonii
- bakteryjną zarazę pelargonii
Poszczególne choroby opisuję w tym poście

>> Powrót do strony głównej
>> Powrót do części (2)
>> Powrót do części (3) szkodniki
>> Powrót do części (4) choroby